Футбольны трэнер Віктар Ганчарэнка, які ўзначальвае «Урал» з Екацярынбурга, пракаментаваў баявыя дзеянні ва Украіне. Інтэрв'ю з беларускім трэнерам апублікаваў «Чэмпіянат».
— Першыя дні [вайны] усе былі на паніцы, пасля абвяшчэння мабілізацыі — таксама. Да ўсяго прывыкаеш, на жаль. Тут увогуле трэба разумець, што я нарадзіўся ў Хойніках, а гэта недалёка ад мяжы з Украінай. Там было шмат ваеннай тэхнікі, ты не можаш ад гэтага абстрагавацца, — сказаў Ганчарэнка, які да «Урала» працаваў у барысаўскім БАТЭ і шэрагу расійскіх клубаў.
Па словах трэнера, некаторыя яго сваякі жывуць менавіта ў краінах, якія ваююць.
— У мяне ў стрыечнай сястры расійскі пашпарт, сама жыве ў Белгарадзе ― недалёка ад мяжы. Мой родны дзядзька жыве ў Анадыры — таксама пашпарт Расіі, а стрыечны дзядзька жыве ў Кіеве ― у яго ўкраінскі пашпарт. То-бок як да гэтага ставіцца, калі твае сваякі перастаюць адно з адным камунікаваць?
Таксама ў Ганчарэнкі спыталі, што рабіць расійскаму футболу ў сітуацыі адхілення ад міжнародных матчаў.
— Галоўнае, каб усе падзеі хутчэй скончыліся. Таму што як я магу аддзяляць расіян Шатава, Газінскага ад беларусаў Філіпенкі і Ермаковіча і ад украінцаў Кулакова і Эмерсана (маюцца на ўвазе гульцы і трэнеры «Урала». — Заўв. рэд.)? Для мяне яны ўсе людзі. Я не магу іх падзяліць. Не магу ўявіць, што мы ўсе можам быць ворагамі з украінскім народам, з беларускім. Для мяне гэта ненармальна. Я ж добра памятаю СССР, — заявіў Ганчарэнка.
Больш за ўсё яму хочацца, «каб сітуацыя ў свеце стала лепшай, каб усё скончылася, таму што людзі гінуць».