Супрацоўніца Белтэлерадыёкампаніі Вераніка Бута расказала, як у 2020 годзе трапіла ў бальніцу праз нервовы зрыў, да якога яе давялі сябры і малады чалавек з іншымі палітычнымі поглядамі. Падрабязнасці той гісторыі яна расказала ў эфіры перадачы «Скажи не молчи» на дзяржтэлеканале «Беларусь 1».
«Так, нервовы зрыў быў, бальніца была, і, на вялікі, напэўна, жаль, мяне ў гэтую бальніцу прывялі мае сябры. Гэта былі мае знаёмыя, сябры, аднагрупнікі і былыя калегі — тыя людзі, якім я давярала, у тым ліку гэта быў на той момант і мой малады чалавек, мае вельмі блізкія сябры і тыя людзі, якіх я запрашала ў мой дом, да маіх бацькоў. Гэта, напэўна, больш за ўсё мяне падкасіла», — расказала яна пра тое, чаму трапіла ў бальніцу.
Пры гэтым Бута падкрэсліла, што пагрозы ёй слалі менавіта сябры, ад незнаёмых людзей паведамленняў было зусім мала, на іх яна не звяртала ўвагі.
«Я не магу сказаць, што мяне апрацоўвалі. Я думаю, што гэта быў умоўна масавы псіхоз маіх знаёмых, не больш за тое, бо нейкіх пагроз і паведамленняў ад незнаёмых нумароў было 10% ад агульнай масы, я на іх нават не звяртала ўвагі», — расказала яна.
Жанчына дадала, што большасць сяброў, якія пагражалі ёй, яна заблакавала, бо не хоча іх бачыць і ўспамінаць тое, што адбылося, але з некаторымі працягвае зносіны.
«Я разумею, чаму гэта адбылося, але не магу дараваць людзям, якія ацэньвалі мяне не як журналіста, а як чалавека, якія пераступілі праз чалавека. Былі некалькі сяброў са сваімі палітычнымі поглядамі, яны ў мяне застаюцца, яны прыходзілі да мяне ў бальніцу, і мы працягваем мець зносіны, яны ніколі не казалі, каб я сышла з прафесіі або сышла з БТ. Яны мяне падтрымлівалі», — расказала супрацоўніца БТ.
Яна ўдакладніла, што сярод тых, каму яна не даравала, — яе былы малады чалавек.
«Магу сказаць яму вялікі дзякуй, дзякуючы яму я зразумела, які мужчына мусіць быць са мной побач, і ў цэлым перагледзела свае погляды на сям’ю, на адносіны», — сказала Бута.
Нагадаем, у Беларусі цяпер налічваецца 1412 палітвязняў. Гэта людзі, якія пацярпелі ад рэпрэсій беларускіх уладаў пасля выбараў у 2020 годзе. Многім з іх патрабуецца медыцынская дапамога, але яны яе не атрымліваюць. Пра лёс многіх з іх можна толькі здагадвацца — родныя месяцамі не атрымліваюць ад іх лістоў, да іх не могуць трапіць адвакаты. За гэты час у зняволенні памерла пяць палітвязняў.